autorzy: Guilhem Solère& Telmo Escapil-Inchauspé (Nous: nous.computer)

tłumaczenie: zespół kreatura.zine

//

STAŁA NORMA | Natura materii

Mamy. tendencję do zapominania, że wszystko jest abstrakcją. Jesteśmy. zawsze poruszającą się materią. Przedmioty są tym, czym są: czas i podmiotowość nadają im znaczenie. Nasze modele nigdy nie mają wzorów ani rysunków, tylko kolor i objętość; naznaczone naszą postawą. Materia jest wolna.

Za każdym razem musimy. zaplanować walkę na tyle, by nasze studio nie stało się polem bitwy. Mimo skali, model dyktuje swoje prawa. Praca nad nim to walka o formę.

Przybierając własny kształt, tworząc się autonomicznie, pojawia się chropowatość między odciśnięciem a zacieraniem śladu dłoni. Mimo bólu, niebezpieczeństwa i użycia narzędzi zawsze zyskuje rangę obiektu zewnętrznego.

Francuskie słowo „maquetter” oznacza „tworzenie modelu”, a także „tworzenie makiety”. Modele zachowują się w ten sam sposób kierując projektem.
Niemożliwe jest być tak wszechmocnym – lub przypadkiem możliwe jest nie być tak wszechmocnym – jak na placu budowy. Jest to nie tylko próba konstrukcji, ale próba normy. Czy stoi samodzielnie? Odrzuca obiekt, aby zobiektywizować projekt.

Szacunek, który my. zawdzięczamy materii, wynika z jej natury, obecności i oporu. Ten proces to fizyczna walka projektu o światowy debiut. Stając się czymś innym, pozostaje sama.

Niezależne modele żyją bez wyjaśnienia. Są wystarczająco obecne, żeby uzasadnić wszystkie znaczenia. Wzbudzają je działając jako przestrzenne punkty przyciągania, stając się obiektem wspólnym, trwałym. Nabierają mocy fascynacji; dystansują się.
Architektura powinna być wielkim modelem, po prostu całkowicie poza kontrolą.